వివేచన అంటే ఏమిటి?

మనలో చాలా మంది నిస్సందేహంగా సమకాలీన క్రైస్తవ మతం యొక్క “ఉన్మాద అంచు” గా పరిగణించబడే దాని నుండి దూరంగా ఉండాలని కోరుకుంటారు. తప్పుడు బోధకుల వల్ల తప్పుదారి పట్టకుండా అప్రమత్తంగా ఉన్నాం. కానీ వివేచనకు ఇంతకంటే ఉంది. నిజమైన వివేచన అంటే మంచిని, చెడును వేరు చేయడమే కాదు; దీని అర్థం ప్రాధమికాన్ని ద్వితీయం నుండి, ఆవశ్యకాన్ని ఉదాసీనమైనది నుండి మరియు శాశ్వతాన్ని తాత్కాలికం నుండి వేరు చేయడం. మరియు, అవును, దీని అర్థం మంచిదానికి మరియు ఇంకా మంచిదానికి మధ్య, మరియు మంచిదానికి మరియు ఉత్తమమైనదానికి వాటి మధ్య వ్యత్యాసాన్ని గుర్తించడం.

అందువలన, వివేచన అనేది భౌతిక ఇంద్రియాల వంటిది; కొంతమందికి అది అసాధారణమైన పరిమాణంలో ఒక ప్రత్యేక కృప బహుమతిగా ఇవ్వబడుతుంది (1 కొరింథీ 12:10), కానీ దానిలో కొంత భాగం మనందరికీ అవసరం మరియు నిరంతరం పోషించబడాలి. క్రైస్తవుడు తన ఆధ్యాత్మిక వివేచన యొక్క “ఆరవ జ్ఞానాన్ని” పె౦పొ౦ది౦చుకునే౦దుకు శ్రద్ధ తీసుకోవాలి. అందుకే కీర్తనకారుడు ఇలా ప్రార్థిస్తాడు, “మంచి వివేచన మంచి జ్ఞానము నాకు నేర్పుము.” (కీర్తన 119:66).

వివేచన యొక్క స్వభావం

అయితే ఈ వివేచన ఏమిటి? కీర్తన 119:66లో వాడిన  పదానికి “రుచి” అని అర్థము. వివేచనతో కూడిన తీర్పులు ఇవ్వగల సామర్థ్యం, విభిన్న పరిస్థితులు మరియు కార్యాచరణ మార్గాల మధ్య వ్యత్యాసాన్ని గుర్తించడం మరియు నైతిక చిక్కులను గుర్తించడం. ఇది వ్యక్తులు, సమూహాలు మరియు ఉద్యమాల నైతిక మరియు ఆధ్యాత్మిక స్థితిని “తూకం వేసే” మరియు అంచనా వేసే సామర్థ్యాన్ని కలిగి ఉంటుంది. కాబట్టి, తీర్పువాదానికి వ్యతిరేకంగా మనల్ని హెచ్చరిస్తూనే, మన ముత్యాలను పందుల ముందు వేయకుండా వివేచనతో, వివక్షణతో ఉండాలని యేసు మనల్ని ప్రోత్సహిస్తాడు (మత్తయి 7:1, 6).

అలా౦టి వివేచనకు ఒక అద్భుతమైన ఉదాహరణ యోహాను 2:24-25లో వర్ణి౦చబడి౦ది: “తన్ను వారి వశము చేసికొన లేదు. ఆయన మనుష్యుని ఆంతర్యమును ఎరిగినవాడు…” 

ఇది తీర్పువాదం లేని వివేచన. దేవుని వాక్య౦ గురి౦చి మన ప్రభువుకున్న జ్ఞాన౦, మనుష్యులతో దేవుని మార్గాల గురి౦చి ఆయన పరిశీలి౦చడ౦ ఇమిడివు౦ది (ఆయన సర్వోన్నత౦గా ఇలా ప్రార్థి౦చాడు, “నాకు మంచి తీర్పును బోధి౦చ౦డి. . . . నీ ఆజ్ఞలను నేను విశ్వసిస్తున్నాను” కీర్తన 119:66). దేవుని వాక్యపు వెలుగులో ఆయన ప్రతి పరిస్థితిని అంచనా వేసినప్పుడు, ప్రలోభాలతో సంఘర్షణను, విజయాన్ని చవిచూడడ౦తో ఆయన వివేచన పె౦పొ౦ది౦ది.

యేసు వివేచన హృదయపు లోతైన శిఖరాలకు చొచ్చుకుపోయింది. కానీ క్రైస్తవుడు అదే విధమైన వివేచనను పెంపొందించుకోమని పిలువబడతాడు. క్రీస్తుతో ఐక్యమై, ఆత్మ ద్వారా, దేవుని వాక్యము ద్వారా మనకు లభించే ఏకైక విలువైన వివేచన మాత్రమే మనకు ఉంది.

కాబట్టి వివేచన అంటే దేవుని ఆలోచనలను ఆచరణాత్మకంగా మరియు ఆధ్యాత్మికంగా ఆయన వెంట ఆలోచించడం నేర్చుకోవడం; అంటే దేవుని దృష్టిలో విషయాలు ఎలా కనిపిస్తాయో తెలుసుకోవడం మరియు వాటిని కొంతవరకు “విప్పి మరియు బహిర్గతం చేసి” చూడటం (హెబ్రీ. 4:13).

వివేచన యొక్క ప్రభావం

ఈ వివేచన మన జీవన విధానాన్ని ఎలా ప్రభావితం చేస్తుంది? నాలుగు విధాలుగా:

ఆధ్యాత్మికంగా మనల్ని మోసపోకుండా కాపాడుతూ రక్షణ సాధనంగా పనిచేస్తుంది. ఇది సువార్త యొక్క కేంద్ర అంశాన్ని పరిధీయ అంశంగా చేసే లేదా లేఖనం యొక్క ఒక నిర్దిష్ట అనువర్తనాన్ని లేఖనం యొక్క కేంద్ర సందేశంగా భావించే బోధనా గాలుల ద్వారా మనల్ని ఎగిరిపోకుండా కాపాడుతుంది.

వివేచన కృపతో ఉపయోగించినప్పుడు, స్వస్థతకు సాధనంగా కూడా పనిచేస్తుంది. ఇతరుల ఆధ్యాత్మిక అవసరాలను తెలుసుకోగల అసాధారణమైన సామర్థ్య౦ కలిగిన వారు నాకు తెలిసినవారిలో కొంతమంది ఉన్నారు. అలాంటి వ్యక్తులు మరొకరు ఎదుర్కొంటున్న హృదయ సమస్యలను ఆ వ్యక్తి కంటే బాగా చొచ్చుకుపోగలరని అనిపిస్తుంది. నిజమే, ఇది ఒక విధ౦గా దేవుడు వారికి అప్పగి౦చిన ప్రమాదకరమైన వరం. కానీ ప్రేమతో ఉపయోగించినప్పుడు, వివేచన ఆధ్యాత్మిక శస్త్రచికిత్సలో శస్త్రచికిత్స స్కాల్పెల్ కావచ్చు, ఇది వైద్యం సాధ్యపరుస్తుంది.

మళ్ళీ, వివేచన క్రైస్తవ స్వేచ్ఛకు కీలకంగా పనిచేస్తుంది. ఉత్సాహవంతుడైన కానీ నిరాసక్తుడైన క్రైస్తవుడు ఇతరులకు, తన చదువుకోని మనస్సాక్షికి, అనాగరిక జీవన విధానానికి బానిస అవుతాడు. వివేచనలో పెరుగుదల మనల్ని అటువంటి బంధాల నుండి విముక్తులను చేస్తుంది, కొన్ని పరిస్థితులలో సహాయపడే పద్ధతులను అన్ని పరిస్థితులలో తప్పనిసరి చేసిన వాటి నుండి వేరు చేయడానికి వీలు కల్పిస్తుంది. కానీ మరో విధ౦గా, నిజమైన వివేచన స్వేచ్ఛను అనుభవి౦చడానికి ఆవశ్యక౦ కాదని స్వేచ్ఛ కలిగిన క్రైస్తవుడు గుర్తి౦చడానికి వీలు కల్పిస్తు౦ది.

చివరగా, వివేచన ఆధ్యాత్మిక వికాసానికి ఉత్ప్రేరకంగా పనిచేస్తుంది: “అపహాస్యం చేసేవాడు జ్ఞానాన్ని వెతుక్కుంటాడు మరియు ఏదీ కనుగొనడు, కాని జ్ఞానం వివేచనదారులకు సులభంగా లభిస్తుంది” (సామె. 14:6). ఎందువల్ల? ఎ౦దుక౦టే వివేకవ౦తుడైన క్రైస్తవుడు సూటిగా ముఖ్య విషయానికి వెళ్తాడు. ఆయనకు ప్రతిదాని గురించీ కొంత తెలుసు, అంటే అన్ని విషయాలకు దేవునిలో సాధారణ ఫౌంటెన్ ఉంటుంది. కాబట్టి జ్ఞాన౦ పెరగడ౦ నిరాశను పె౦పొ౦ది౦చుకోవడానికి దారితీయదు, కానీ దేవుని కార్యాలన్నిటి సామరస్యాన్ని లోతుగా గుర్తి౦చడానికి దారితీస్తు౦ది.

అటువంటి వివేచన ఎలా పొందాలి? ఆత్మ అభిషేకం ద్వారా, దేవుని వాక్యాన్ని అర్థం చేసుకోవడం ద్వారా, దేవుని కృపను గూర్చిన మన అనుభవం ద్వారా, మన స్వంత హృదయాల యొక్క వాస్తవ స్థితి గురించి ప్రగతిశీలంగా మనకు బహిర్గతం కావడం ద్వారా క్రీస్తు స్వయంగా చేసినట్లే మనమూ దానిని స్వీకరిస్తాము.

అందుకే మనం కూడా ప్రార్థించాలి, “నేను మీ సేవకుడిని; నాకు వివేచనను ప్రసాదించు” (కీర్తన 119:125).