పశ్చాత్తాపం ఎలా ఉంటుంది?

పశ్చాత్తాప కీర్తనలలో ఒకటైన 51వ కీర్తన దావీదు ప్రవక్తయైన నాతానును ఎదుర్కొన్న తరువాత వ్రాయబడింది. దావీదు బత్షెబాను తన భార్యగా తీసుకోవడ౦లోను, ఆమె భర్త ఊరియాను హత్య చేయడ౦లోను దేవునికి విరుద్ద౦గా ఘోరమైన పాప౦ చేశాడని నాతాను ప్రకటించాడు.

దావీదు వ్యక్త౦ చేసిన వేదనను, హృదయపూర్వక పశ్చాత్తాపాన్ని చూడడ౦ ప్రాముఖ్య౦, కానీ హృదయము యొక్క పశ్చాత్తాప౦ పరిశుద్ధాత్ముడైన దేవుని పని అని కూడా మన౦ అర్థ౦ చేసుకోవాలి. దావీదు తనపై పరిశుద్ధాత్మ ప్రభావ౦ చూపి౦చిన౦దుకు పశ్చాత్తాపపడతాడు. అంతే కాదు, ఆయన ఈ ప్రార్ధన రాస్తున్నప్పుడు, పరిశుద్ధాత్మ ప్రేరణతో రాస్తున్నాడు. పరిశుద్ధాత్మ మన హృదయాలలో పశ్చాత్తాపాన్ని ఎలా కలిగిస్తాడో, కీర్తన 51లో చూపిస్తాడు. ఈ కీర్తనను చూస్తున్నప్పుడు ఈ విషయాన్ని గుర్తు౦చుకో౦డి.

కీర్తన 51 ఇలా మొదలౌతు౦ది, “దేవా, నీ కృపచొప్పున నన్ను కరుణింపుము నీ వాత్సల్య బాహుళ్యముచొప్పున నా అతిక్రమములను తుడిచివేయుము” (కీర్తన 51:1). పశ్చాత్తాపానికి మౌలికమైన ఒక అంశాన్ని మనం ఇక్కడ చూస్తాం. సాధారణంగా, ఒక వ్యక్తి తన పాపం గురించి తెలుసుకొని, దాని నుండి తిరిగినప్పుడు, అతడు దేవుని దయపై తనను తాను మోపుకుంటాడు. నిజమైన పశ్చాత్తాపం యొక్క మొదటి ఫలం దయ కొరకు మన ప్రగాఢమైన అవసరాన్ని గుర్తించడం. దావీదు న్యాయం కోసం దేవుణ్ణి అడగడం లేదు. దేవుడు తనతో న్యాయంగా వ్యవహరిస్తే, తాను వెంటనే నాశనమవుతానని అతనికి తెలుసు. తత్ఫలితంగా, దావీదు దయ కొరకు మనవితో తన ఒప్పుకోలును ప్రారంభించాడు.

దావీదు తన అతిక్రమములను తొలగించమని దేవుణ్ణి వేడుకున్నప్పుడు, అతను తన ఆత్మనుండి మచ్చను తొలగించమని, తన అవినీతిని కప్పిపుచ్చమని మరియు ఇప్పుడు తన జీవితంలో శాశ్వత భాగమైన పాపం నుండి తనను శుద్ధపరచమని దేవుడిని వేడుకుంటున్నాడు. కాబట్టి ఆయన ఇలా అంటాడు, “నా దోషము పోవునట్లు నన్ను బాగుగా కడుగుము. నా పాపము పోవునట్లు నన్ను పవిత్రపరచుము” (కీర్తన 51:2).

క్షమాపణ మరియు శుద్ధీకరణ యొక్క ఆలోచనలు సంబంధం కలిగి ఉంటాయి, కానీ అవి ఒకే విషయం కాదు. క్రొత్త నిబంధనలో, అపొస్తలుడైన యోహాను ఇలా వ్రాశాడు, “మన పాపములను మనము ఒప్పుకొనిన యెడల, ఆయన నమ్మదగినవాడును నీతిమంతుడును గనుక ఆయన మన పాపములను క్షమించి సమస్త దుర్నీతినుండి మనలను పవిత్రులనుగా చేయును” (1 యోహాను 1:9). పశ్చాత్తాపం యొక్క స్ఫూర్తితో, క్షమించమని మాత్రమే కాకుండా, ఇకపై ఆ పాపం చేయకుండా ఉండటానికి శక్తిని కూడా కోరుతూ, మనము దేవుని ఎదుటకు వెళ్లి, మన పాపాలను ఒప్పుకుంటాము. ఈ కీర్తనలో దావీదు చేసినట్లే, దుష్టత్వ౦పట్ల మనకున్న మొగ్గును తొలగించమని మన౦ అడుగుతాము.

దావీదు ఇలా కొనసాగిస్తున్నాడు, “నా అతిక్రమములు నాకు తెలిసేయున్నవి నా పాపమెల్లప్పుడు నాయెదుట నున్నది” (కీర్తన 51:3). ఇది కేవలం నేరాన్ని అంగీకరించడం కాదు. అతను ఒక వెంటాడబడిన మనిషి; “నేను దోషిని అని నాకు తెలుసు” అని అన్నాడు. అతని అపరాధాన్ని తగ్గించే ప్రయత్నం చేయలేదు. స్వీయ సమర్థనకు ప్రయత్నించలేదు. అయితే, మన౦ తరచూ హేతుబద్ధీకరణకు అధిపతుల౦గా ఉ౦టా౦, మన పాపపు ప్రవర్తనకు అన్ని రకాల కారణాలను చూపి౦చడ౦ ద్వారా మనల్ని మన౦ త్వరిత౦గా క్షమి౦చుకు౦టా౦. కానీ ఈ వచనంలో, పరిశుద్ధాత్మ శక్తి ద్వారా, దావీదు దేవుని ముందు నిజాయితీగా ఉన్న స్థితికి తీసుకురాబడ్డాడు. తన పాపం ఎప్పటికీ ఉంటుందని గ్రహించి తన తప్పును ఒప్పుకుంటాడు. అతను దానిని వదిలించుకోలేడు, మరియు అది అతన్ని వెంటాడుతుంది.

అప్పుడు అతడు ఇలా అరిచాడు, “నీకు కేవలము నీకే విరోధముగా నేను పాపము చేసియున్నాను నీ దృష్టియెదుట నేను చెడుతనము చేసియున్నాను” (కీర్తన 51:4). ఒకరకంగా చెప్పాలంటే దావీదు ఇక్కడ అతిశయోక్తిని ఉపయోగిస్తున్నాడు. అతడు ఊరియాకు, ఊరియా కుటు౦బానికి ఇంకా స్నేహితులకు బత్షెబాకు, దేవుని ప్రజల యొక్క దేశమంతటి పట్ల ఘోరమైన పాప౦ చేశాడు. అయినప్పటికీ, విశ్వంలో దేవుడు ఒక్కడే పరిపూర్ణుడు కాబట్టి పాపం అంతిమంగా దేవుని పట్ల నేరం అని దావీదు అర్థం చేసుకున్నాడు. దేవుడు పరలోకానికి, భూమికి న్యాయాధిపతి కాబట్టి, పాపాలన్నీ దేవుని ధర్మశాస్త్రాన్ని ఉల్లంఘించడమేనని, అది ఆయన పరిశుద్ధతకు వ్యతిరేకమైన నేరమని నిర్వచించబడింది. ఈ విషయం దావీదుకు తెలుసు మరియు దానిని అంగీకరించాడు. అతడు మానవులకు వ్యతిరేకంగా తన పాపం యొక్క వాస్తవికతను తగ్గించడం లేదు, కానీ అతడు దేవునికి వ్యతిరేకంగా తన పాపం యొక్క తీవ్రతను గుర్తిస్తాడు.

అప్పుడు అతడు తరచుగా విస్మరించబడే ఒక ప్రకటన చేస్తాడు. ఇది 4వ వచన౦లోని రెండవ భాగ౦లో కనిపిస్తు౦ది, లేఖనాల్లో మనకు కనిపి౦చే నిజమైన పశ్చాత్తాప౦ యొక్క అత్యంత శక్తివ౦తమైన వ్యక్తీకరణల్లో ఇది ఒకటి: “కావున ఆజ్ఞ ఇచ్చునప్పుడు నీవు నీతిమంతుడవుగా అగపడుదువు తీర్పు తీర్చునప్పుడు నిర్మలుడవుగా అగపడుదువు.” (కీర్తన 51:4). దావీదు ఇలా చెబుతున్నాడు, “ఓ దేవా, నాకు తీర్పునిచ్చే సర్వహక్కు నీకు ఉంది, నీ తీర్పుకు, నీ ఉగ్రతకు తప్ప మరిదేనికి నేను అర్హుడిని కాదని స్పష్టమౌతోంది.” దేవుడు దోషరహితుడని, ఆయనకు తీర్పు చెప్పే హక్కు ఉందని దావీదు అంగీకరిస్తాడు. దేవునితో బేరసారాలు, చర్చలు ఉండవు.

“నేను పాపములో పుట్టినవాడను పాపములోనే నా తల్లి నన్ను గర్భమున ధరించెను. నీవు అంతరంగములో సత్యము కోరుచున్నావు ఆంతర్యమున నాకు జ్ఞానము తెలియజేయుదువు” (కీర్తన 51:5-6). దేవుడు సత్యాన్ని మన నుండి కోరుకోవడం మాత్రమే కాదు, ఆయన దానిని మన అంతరంగములో నుండి కోరుకుంటున్నాడు. దావీదు తాను దేవుడు ఆజ్ఞాపి౦చినది చేయలేకపోతున్నానని, తన విధేయత తరచుగా తన జీవిత కేంద్ర౦ ను౦డి ప్రవహి౦చే చర్యలకు బదులుగా కేవల౦ బాహ్య కార్య౦గా ఉ౦టు౦దని ఒప్పుకు౦టున్నాడు.

అప్పుడు దావీదు మళ్ళీ శుద్ధపరచమని కేకలు వేస్తాడు: “నేను పవిత్రుడనగునట్లు హిస్సోపుతో నా పాపము పరిహరింపుము. హిమముకంటెను నేను తెల్లగా నుండునట్లు నీవు నన్ను కడుగుము” (కీర్తన 51:7). దావీదు స్వరంలో నిస్సహాయత మనకు వినిపిస్తుంది. “దేవా, ఒక్క నిమిషం ఆగండి. ప్రార్థనలో ఈ సంభాషణను కొనసాగించడానికి ముందు, నేను నా చేతులను శుభ్రం చేసుకోవాలి. నేను కడుక్కోవాలి” అని దావీదు చెప్పలేదు. తన అపరాధపు మచ్చను తన నుండి తొలగించుకోలేనని దావీదుకు తెలుసు. దాన్ని అతడు భర్తీ చేయలేడు. మన పాపాలకు ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకోలేమని ఒప్పుకోవడంలో దావీదుతో కలిసి మన౦ కూడా చేరాలి.

యెషయా ప్రవక్త ద్వారా, దేవుడు తరువాత ఈ వాగ్దానాన్ని ఇచ్చాడు,

యెహోవా ఈ మాట సెలవిచ్చుచున్నాడు రండి మన వివాదము తీర్చుకొందము మీ పాపములు రక్తమువలె ఎఱ్ఱనివైనను అవి హిమమువలె తెల్లబడును కెంపువలె ఎఱ్ఱనివైనను అవి గొఱ్ఱెబొచ్చువలె తెల్లని వగును. (యెషయా 1:18) దేవుడు మనల్ని మురికిలో చూసినప్పుడు మనల్ని శుద్ధపరచడానికి స౦తోషిస్తాడు.

అప్పుడు దావీదు ఇలా అంటాడు, “ఉత్సాహ సంతోషములు నాకు వినిపింపుము” (కీర్తన 51:8ఎ). పశ్చాత్తాపం బాధాకరమైన విషయం. పాపాన్ని ఒప్పుకోవడాన్ని, నేరాన్ని అంగీకరించడాన్ని ఎవరు ఆస్వాదిస్తారు? అపరాధం అనేది ఆనందానికి అత్యంత శక్తివంతమైన వినాశనం. దావీదు ఈ క్షణంలో చాలా స౦తోష౦గా లేనప్పటికీ, తన ఆత్మను పునరుద్ధరి౦చమని, అతనికి మళ్ళీ ఆనందం మరియు సంతోషాన్ని కలిగించమని దేవుణ్ణి ప్రార్థిస్తాడు. “అప్పుడు నీవు విరిచిన యెముకలు హర్షించును” (కీర్తన 51:8బి) అని ఆయన ఈ విషయాన్ని చెప్పాడు. ఇది ఆసక్తికరమైన పదబంధం కాదా? ఆయన మాట్లాడుతూ..

దేవా, నీవు నన్ను నలిపావు. నా ఎముకలు విరిగిపోయాయి; నా ఎముకలను విరగ్గొట్టింది సాతాను లేదా నాతాను కాదు, కానీ మీరు నా నేరాన్ని బట్టి నన్ను దోషిగా నిర్ధారించినప్పుడు మీరు నా ఎముకలను విరగ్గొట్టారు. కాబట్టి, నేను విరిగిన మనిషిగా మీ ముందు నిలబడతాను, మరియు మీరు నన్ను స్వస్థపరచి, నాకు ఆనందాన్ని మరియు సంతోషాన్ని తిరిగి ఇస్తేనే నేను ముందుకు సాగగలను.

తరువాత ఆయన ఇలా అంటాడు, “నా పాపములకు విముఖడవుకమ్ము నా దోషములన్నిటిని తుడిచివేయుము. దేవా, నాయందు శుద్ధహృదయము కలుగజేయుము నా అంతరంగములో స్థిరమైన మనస్సును నూతనముగా పుట్టించుము.” (కీర్తనలు 51:9-10). శుద్ధ హృదయాన్ని కలిగి ఉండటానికి ఏకైక మార్గం దైవిక పునఃసృష్టి పని. దాన్ని నాలో నేను సృష్టించుకోలేను. దేవుడు మాత్రమే స్వచ్ఛమైన హృదయాన్ని సృష్టించగలడు, మరియు ఆయన మన పాపాలను తొలగించడం ద్వారా స్వచ్ఛమైన హృదయాలను సృష్టిస్తాడు.

అప్పుడు దావీదు ఇలా మొఱపెట్టాడు, “నీ సన్నిధిలోనుండి నన్ను త్రోసివేయకుము నీ పరిశుద్ధాత్మను నాయొద్దనుండి తీసివేయకుము.” (కీర్తన 51:11). ఇది ఏ పాపికైనా జరగగల ఘోరమైన విషయం అని దావీదు గ్రహిస్తాడు. నిజానికి మన౦ పశ్చాత్తాపం లేకుండా వుంటే దేవుడు మనల్ని తన సన్నిధి ను౦డి తరిమివేస్తాడని దావీదుకు తెలుసు. తనను తిరస్కరి౦చేవారు దేవునికి శాశ్వత౦గా దూరమవుతారని యేసు హెచ్చరిస్తున్నాడు. కానీ పశ్చాత్తాప ప్రార్థన విశ్వాసికి ఆశ్రయం. తాను పాపంలో ఉన్నానని తెలిసినవాడి దైవ ప్రతిస్పందన ఇది. ఈ రకమైన ప్రతిస్పందన మారిన వారందరి జీవితాలకు గుర్తుగా ఉండాలి.

దావీదు ఇలా కొనసాగిస్తున్నాడు, “నీ రక్షణానందము నాకు మరల పుట్టించుము సమ్మతిగల మనస్సు కలుగజేసి నన్ను దృఢపరచుము. అప్పుడు అతిక్రమము చేయువారికి నీ త్రోవలను బోధించెదను పాపులును నీ తట్టు తిరుగుదురు” (కీర్తనలు 51:12-13). క్రైస్తవుల సమక్షంలో ఉండటానికి ప్రజలు ఇష్టపడరని మనం తరచుగా వింటూ ఉంటాము, ఎందుకంటే క్రైస్తవులు అహంకారపూరితమైన, స్వీయ-నీతి దృక్పథాన్ని లేదా మంచి-రెండు-బూట్లు, మీ కంటే పరిశుద్ధమైన అనే వైఖరిని ప్రదర్శిస్తారు. కానీ అలా జరగకూడదు. క్రైస్తవులు అహంకారాన్ని చూపించడానికి ఏమీ లేదు; మేము అవినీతిపరులను సరిదిద్దడానికి ప్రయత్నించే నీతిమంతులము కాదు. ఒక బోధకుడు చెప్పినట్లు, “సువార్త అనేది ఒక బిచ్చగాడు మరొక బిచ్చగాడికి రొట్టె ఎక్కడ దొరుకుతుందో చెప్పడం.” విశ్వాసికీ, అవిశ్వాసికీ మధ్య ఉన్న ప్రధాన వ్యత్యాసం క్షమాపణ. క్రీస్తు నామమున ఒక వ్యక్తి పరిచారికునిగా ఉండటానికి అర్హత కలిగించే ఏకైక విషయం ఏమిటంటే, ఆ వ్యక్తి క్షమాపణను అనుభవించి దాని గురించి ఇతరులకు చెప్పాలనుకుంటాడు.

“ప్రభువా, నా నోరు నీ స్తుతిని ప్రచురపరచునట్లు నా పెదవులను తెరువుము. నీవు బలిని కోరువాడవుకావు కోరినయెడల నేను అర్పించుదును దహనబలి నీకిష్టమైనది కాదు. విరిగిన మనస్సే దేవునికిష్టమైన బలులు దేవా, విరిగి నలిగిన హృదయమును నీవు అలక్ష్యము చేయవు.” (కీర్తనలు 51:15-17). గత అధ్యాయంలో చూసినట్లుగా ప్రవచనాత్మక పశ్చాత్తాపం యొక్క హృదయం మరియు ఆత్మ ఇక్కడ మనకు కనిపిస్తాయి. దైవిక పశ్చాత్తాపం యొక్క నిజమైన స్వభావం “విరిగి నలిగిన హృదయమును, ఓ దేవా, నీవు అలక్ష్యము చేయవు” అనే వాక్యంలో కనిపిస్తుంది. దావీదు తన పాపాలకు ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకోగలిగితే, తాను చేస్తానని చెబుతున్నాడు; కాని దేవుడు తన కృప ద్వారానే తనను స్వీకరిస్తాడన్నదే అతని ఏకైక ఆశ.

దేవుడు అహంకారులను ఎదిరించి, దీనులకు కృప అనుగ్రహించును బైబిలు మనకు స్పష్టంగా చెబుతుంది మరియు పరోక్షంగా చూపిస్తుంది. ఇది నిజమని దావీదుకు తెలుసు. ఆయన ఎంత విరిగిపోయివుండి, ఆయన దేవున్ని యెరిగియుండి, పశ్చాత్తాపపడేవారితో దేవుడు ఎలా వ్యవహరిస్తాడో ఆయనకు తెలుసు. విరిగి నలిగిన హృదయమును దేవుడు ఎన్నడూ ద్వేషించడని లేదా తృణీకరించడని అతడు అర్థం చేసుకున్నాడు. దేవుడు మన నుండి కోరుకునేది ఇదే. దుఃఖి౦చేవారు ధన్యులు, ఎ౦దుక౦టే “వారు ఓదార్పు పొ౦దుతారు” (మత్తయి 5:4) అని యేసు చెప్పినప్పుడు యేసు మనసులో ఉన్నది ఇదే. ఈ వచనం కేవలం ప్రియమైన వ్యక్తిని కోల్పోయినందుకు దుఃఖించడం గురించి మాత్రమే కాదు, కానీ మన పాపం వలన నిందించబడినప్పుడు మనం అనుభవించే దుఃఖం గురించి కూడా. మన పాపానికై మన౦ దుఃఖి౦చినప్పుడు, దేవుడు తన పరిశుద్ధాత్మ ద్వారా మనల్ని ఓదార్చగలడని యేసు మనకు హామీ ఇస్తున్నాడు. 

క్రైస్తవుల౦దరూ కీర్తన 51ను గుర్తు౦చుకోవాలని నేను సిఫార్సు చేస్తున్నాను. ఇది దైవిక పశ్చాత్తాపానికి పరిపూర్ణమైన నమూనా. నా జీవితంలో చాలాసార్లు, నేను ప్రభువు వద్దకు వచ్చి, “ఓ దేవా, నాలో శుద్ధ హృదయాన్ని కలిగించు” లేదా, “నా అతిక్రమములను తొలగించు” లేదా “హిస్సోపుతో నా పాపము పరిహరింపుము”, “నన్ను కడుగుము శుద్ధి చేయుము” అని చెప్పాను. “ఓ ప్రభువా, నీ రక్షణానందము నాకు మరల పుట్టించుము” అని నేను చాలాసార్లు ప్రార్థించాను, మరియు “మీకు వ్యతిరేకంగా, నేను పాపం చేశాను” అని మొర్రపెట్టాను. మనము మన అపరాధ భావనతో ఉక్కిరిబిక్కిరి అయినప్పుడు, దేవుని ఎదుట పశ్చాత్తాపంతో మనల్ని మనం వ్యక్తీకరించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నప్పుడు మాటలు మనల్ని విఫలం చేస్తాయి. ఆ స౦దర్భాల్లో లేఖనపు మాటలు మన పెదవులపై ఉ౦డడ౦ నిజంగా ఒక ఆశీర్వాదకరమైన విషయం.

ఈ వ్యాసం మొదట లిగోనియర్ మినిస్ట్రీస్ బ్లాగ్‌లో ప్రచురించబడింది.